Niks bijzonders

Hoe beschrijf je in een reisblog een gewone vakantiedag? Zo’n dag met niks bijzonders, geen grote hoogtepunten,  geen dieptepunten, gewoon een gewone vakantiedag...

Onze laatste etappe op de Moselsteig gaat van Konz naar Trier. Dat is hemelsbreed een km of 8, maar omdat dit een verstedelijkt gebied is, kiest de route een wijde lus van 20 km. Zodat je toch van groen en rust kunt genieten. Dat lukt gedeeltelijk. Vaak is er toch het geluid van de snelweg, zicht op industrie en de stoep in de stad zelf. Niet dat gevoel van oneindige ruimte. 

In de kapel, met mooi uitzicht op Trier, wordt gedoopt. Dat gebeurt Corona-proof. Wij mengen  ons met onze rugzakken en afritsbroeken niet tussen de ouders en familieleden die buiten in keurige jurken en strakke pakken staan te wachten...

In Trier zelf zijn we te laat om de Basiliek en Dom te kunnen bezoeken. Dat halen we de komende dagen dan maar in.

Wel is er een plekje vrij op het terras bij de Porte Nigra. Een toplocatie aan het einde van een heel gewone dag.