De laatste burger

Gebrek aan personeel in de horeca is ook een Iers probleem. Gelukkig beginnen ze hier met een stevig ontbijt, zodat we ‘s ochtends met een goede bodem op stap kunnen. Vandaag met eb, koeien op het strand en mooie luchten.

Halverwege zowaar een koffietentje waar al een heuse rij voor staat.

Na een fikse wandeling arriveren we bij de  prachtige B&B met uitzicht op zee. Aan de overkant van de weg de pub. Beter kan niet, denken we. We gaan er drie keer langs en steeds is geen plekje vrij. Als we de 3e keer aankomen, is de boodschap: ‘Helaas, keuken gesloten’. Dat kan niet waar zijn en ik gooi mijn charmes in de strijd.
Dat we vandaag echt km’s gelopen hebben en geen auto om nog ergens anders heen te gaan.

Dat we van de B&B aan de overkant komen en daar ècht niks te eten is.

Dat ons bij de 2e keer gezegd is, later terug te komen…

Dat laatste argument geeft de doorslag… de aller, allerlaatste burger is voor ons.

We genieten ervan bij ondergaande zon. Morgen onze laatste etappe.