Opnieuw veel moois!

Met enige weemoed verlaten we vandaag de hut. In slaap vallen met de bellen van de koeien, de vroege frisse morgen, het prachtige uitzicht op de bergen rondom,… We gaan nu richting ons eindpunt en dat betekent afscheid van de bergen.

Het Lecknertal doet werkelijk zijn uiterste best de weemoed te verlichten. Een fijn rustig dal voor fietsers en wandelaars.

Na de steile afdaling is er allereerst weer Kuchen op een mooi plekje. Een bord legt het, voor wie er vragen over heeft, nog even duidelijk uit:

Kuchen brengt je op plaatsen waar motivatie je niet kan brengen. 

Het weer doet aanstekelijk zijn best de wisselvalligheid van de afgelopen weken weg te poetsen. Extra water, hoeden en zonnebrand zijn noodzakelijk.

Dan zijn er nog de kerkjes. Pracht exemplaren staan er weer. Deze bijvoorbeeld is een pelgrimsplek voor ongehuwde jonge vrouwen. Ik vond het er ook mooi.

En deze houten kapel met binnen verse veldbloemen bij het altaar. Aan de wand lijsten met bidprentjes die laten zien hoeveel generaties al deel uitmaken van deze gemeenschap. 

Op het eindpunt van deze wandeling strijken we neer op een terras. In plaats van de Apfelschorl op de berghut krijgen we een aperitief van prosecco met rabarber en munt aangereikt…

En onze weemoed? Die zetten we om in dankbaarheid!