Vrouwtje Zils

Op deze stralende morgen nemen we afscheid van vrouwtje Zils. Met haar man bestiert ze Gasthof Graf-Zils, pal naast de abdij. Ze moeten toch richting de 70 jaar zijn. Geen veilig ABP pensioen wellicht.

Ze scharrelde gisteren tot laat na tienen over het terras. Maakte nog ‘Vanilleeis mit heißen Himbeeren’ voor JW. Vroeg in de morgen is ze al in de weer met koffie en eitjes, die haar man net bij de kippen heeft gehaald. Een meisje van een jaar of drie huppelt om haar heen.

Hoelang haar gasthof er nog zal zijn, is de vraag. De paar gasten die voor een weekje vol-pension komen, kunnen net als zij met moeite de trap op komen. Het zijn vervlogen tijden. Voor ons lag dit onderkomen perfect op de route. Maar op Booking.com is ze moeilijk vindbaar.

Het is haar vriendelijke behulpzame aanwezigheid die we in onze rugzak stoppen. Daar kan echt weinig tegenop. Ze lacht verlegen als ik bij vertrek een foto van haar maak.

De komende drie etappes hebben we over vier dagen verdeeld. Een korte etappe daarom op deze warme zaterdag.

We laten het klooster achter ons en lopen rustig langs de Salm. Opnieuw een paar problemen met bruggetjes, maar geen natte voeten hoeven halen.

In het dorpje Niederkalt staat ons hotel, met grote tuin, een ruime kamer en lekker balkon om een boekje te lezen en deze weblog te schrijven. Vrouwtje Zils is er niet…

Op de hoek van de straat een straatnaambordje: Trierer Strasse….onze eindbestemming komt in zicht!