Het leven is….

Deze dag staat een lange etappe op het programma met 2 beklimmingen. Eerst Dietzenley en dan Nerother Kopf. Na een klim door het nog frisse bos komen we bij de uitzichttoren van Dietzenley met mooi uitzicht.

Die Kopf is een ander verhaal. Een flink aantal brede weinig inspirerende bospaden en daarna een hele lange steile klim naar boven. Op de Kopf géén toren, géén zonnige weide en zeker géén uitzicht. Een vergane ruïne met mos bedekt… het leven is zwaar… dat denk ik…

Na de Kopf ontvouwt zich het landschap enigszins, maar de weg naar beneden is langer dan ik hoopte. JW doet zijn best. Zelfs een enkele boom praat me moed in. Maar het leven is zwaar… dat voel ik in al mijn spieren…

Op eindbestemming Daun plof ik neer. We hebben een record aan hoogtemeters gehaald en ruim 25 km gelopen. Als ik moed verzameld heb, blijken de resto’s een rustdag te hebben of vol te zitten… Ik zei het al, het leven is zwaar…

Inmiddels zit ik op mijn bed, deze weblog te schrijven. We hebben postzegels gevonden èn een restaurant. Goed gegeten bij hardwerkende gastvrije mensen. Vandaag een pittige dag…maar het leven is goed….