Plek

Op het ècht allerlaatste plekje dat beschikbaar is op een terras in dit dorp, bestelt JW net voor de keuken sluit een reusachtige schnitzel met spiegeleieren.

De drukte rond de horeca hier, staat in schril contrast met de rust en stilte van grote delen van de Eifelsteig. Al hebben we daarbij soms ook geluk.

Zo waren we vandaag precies voor de drukte uit bij de Dauner Maaren. Meertjes ontstaan in oorspronkelijke vulkanen, lang geleden. Verstild liggen ze er bij en vanaf de toren is er mooi uitzicht. Als we het derde meer verlaten, begint het druk te worden met ‘dagjesmensen op slippers’ zoals wij ze neerbuigend noemen. Want de Maaren zijn de hoogtepunten van de Vulkaaneifel.

Onze route zoekt de rust van het mooie Liesertal op met een fraaie beek waar we soms hoog boven en soms dichterbij lopen. En dan uitrusten bij dat stille meertje op een bankje, dat is toch ook weer een topplek! 

Ook een mooie plek om te zijn, is het pension aan het einde van de route. Deze overnachtingsplek overtreft onze verwachtingen: gastvrij welkom geheten worden, prettige sfeer en een ruime moderne kamer…

Terwijl wij nog nagenieten op die prima plek op dat terras, zit de schnitzelman aan zijn tax. Hij wil sluiten. Geen ijsjes, geen apfelstrudel… gelukkig gaat een cappuccino nog net lukken binnen de tijd.

Als we afgerekend hebben en vertrekken, zit hij met een glaasje wijn en een sigaret op zijn terras. Het zij hem gegund. Een lekker plekkie met rust en stilte, of het nu op vakantie is of thuis, hoe kostbaar is dat!