Opdrogen

Warm en droog zitten we op de bank in ons mini-appartement in Füssen. Aan alle beschikbare haakjes hangen broeken, regenjassen en shirts te drogen. In de badkamer hangen de sokken en het ondergoed. De schoenen staan bij de radiator. Vreemde luchten verspreiden zich… ramen open…

Een heroïsche wandeling noemen we het: een flink eind (22 km), bergachtiger dan verwacht en vooral heel erg nat.

Na veel dagen beter weer dan voorspeld, vertrekken we licht optimistisch deze morgen uit Reute. Binnen het uur zijn we uit de droom geholpen: regenbroeken zijn onmisbaar, het pad verandert in een beek en schoenen zijn onmogelijk droog te houden door diepe plassen op de weg. 

We zijn niet de enigen die dit aangaan: fietsers met hun tent achterop maken een V-teken als we passeren, een vrouw met een fladderende felgroene regenponcho steunt dat het toch wel een erg steil pad is. Zij gaat omhoog, wij voorzichtig naar beneden. Bij de mooie Alpsee is het droog. Een gezin dat het er ook op heeft gewaagd maakt plezier, knalgele laarzen in het water.

In het laatste uur moeten we de Kalvariënberg op. Net als we aan de klim beginnen, barst de regen weer los. Onder de boom de regenbroek weer uit de rugzak, gehannes op één been om hem aan te krijgen. En omhoog gaan we weer. Kapelletjes op het pad willen ons met bezinnende vragen tot verdieping brengen. Het zijn heus goede vragen: ‘Wanneer laat jij een mens vallen?’ ‘Op welke momenten kan je hulp aanvaarden?’ ‘Wat geeft jou troost?’
Maar vandaag, lieve mensen, even niet. . Het kruis bovenaan die berg zet ik in de stromende regen tòch op de foto.

En deze omdat het beeld me raakt: het kruis met een slang eromheen en daarachter het open graf. Bij mooi weer kom ik terug.

We bereiken tenslotte de Lech, die hier in een enorme waterval naar beneden stort. Dit is het eindpunt van de Lechweg.

Bovenaan de rots hangt een beeld van Maximiliaan. Zijn pad gaan we vanaf maandag volgen.

De Lech volgt hier zijn eigen weg, via Augsburg naar de Donau, rechts van de waterscheiding naar de Zwarte Zee. Wij gaan met Maximiliaan naar links naar de Bodensee…als ook onze spullen weer opgedroogd zijn!