Geheimtaal

Vandaag verblijven we in Traben Trarbach. Ruim 30 jaar geleden waren we hier ook. Tijdens onze eerste vakantie samen. Ook toen fietsten we langs de Moezel. Nog geen big business in die tijd maar iets van twee Hollandse studenten. We sliepen in jeugdherbergen, netjes gescheiden en goedkoop. 

De planning was om na 70 km fietsen in Bernkastel-Kues te overnachten. De jeugdherberg lag op een berg. Met de fiets aan de hand sjouwden we omhoog. In de entree van de herberg overal bordjes met wat er allemaal wel moest en niet mocht.  ‘Dit ga ik niet doen’, zei JW. Inmiddels, na 30 jaar huwelijk, heb ik geleerd dat er dan weinig anders op zit dan je daartoe te verhouden.... Deze dag was mijn eerste les😀. Protest mocht niet baten. We maakten rechtsomkeert, liepen naar beneden en fietsen nog 20 km verder. 

In Traben Trarbach was de herberg ruim en gelegen op een heuvel. Geen bordjes met ge- en verboden. Alleen was er niks meer te eten.

‘Je mag wel achterop’, zei JW in een poging mijn gemopper te stoppen. Dankbaar sloeg ik mijn arm om zijn middel en sprong achterop. We sjeesden de heuvel af. Nog voor we beneden in het dorp waren, hadden we een lekke band. Niet getreurd. We aten Bratwurst mit Pommes en liepen terug.

Hoofdschuddend zei de eigenaar van de herberg toen we om een fietspomp vroegen:

‘Das bekommt man, wenn Man mit jemand auf Gepäckträger ein Berg hinunten rutscht’.

Nog steeds is dit voor ons een soort  geheimtaal. Bij spontane of minder gebruikelijke (reis) activiteiten die verbazing oproepen, herhalen we het zachtjes. Een ongebaand pad kiezen, iets geks doen en genieten van het onverwachte... we blijven oefenen. Lang leve de vakantie!