Iona. Een mooie plek.
24 juli 2019 - Mull, Verenigd Koninkrijk
Vroeg uit de veren omdat we met de eerste boot naar Mull en vervolgens met de eerste bus naar Iona willen. Dus zitten we om half 7 al aan het ontbijt. De buschauffeur vol Britse humor kan niet begrijpen dat hij steeds met een bus vol toeristen naar een plek moet waar de weg ophoudt, waar nagenoeg geen mensen zijn, wel kikkers en konijnen en waar het meer regent dan in het tropische regenwoud.
Maar onze beleving is anders: Iona is mooi. Eerst is er de abdij, met een kerk die rust uitstraalt. Waar je stilte vindt. En God wellicht.
Voorbij de abdij wandelen we naar het noorden en een stuk het eiland om. Al snel geen mens meer te vinden. Ook het pad helaas niet meer. Alleen op de wereld zijn we. In een landschap met rotsen en moeras. Dankbaar dat er bergschoenen zijn, die wonder boven wonder de voeten drooghouden.
Ineens breekt het landschap open in een weidse ruimte. Een heuse golfbaan is er, maar geen golfers. Wel schapen. Er is weer een pad. En dan breekt ook de hemel open. De zon schijnt! Het leven is goed!
Volgens ons hebben jullie een hele bijzondere/aparte rondreis samengesteld. Elke avond laat (of nog later!) een persoonlijke dagbelevenis met enkele foto's maakt het ook voor ons mogelijk om met jullie 'mee te leven', al is het op een behoorlijke afstand.
Opmerking: Heeft de kleine 'ronde steen' op de foto nog een speciale betekenis?
Nogmaals (het wordt eentonig): We wensen jullie (ook) verder een indrukwekkende Schotse rondreis en kijken uit naar de (een) volgende 'verslaggeving'.
Nog even voor het accentueren van de tegenstelling: In Nederland wordt het vandaag zo'n 33/34 tot 37/38 graden!
Saluut,
(mama en) papa.
woonhuis langs de route, er lagen er verschillende die persoonlijk waren getekend. Uit de info begreep ik dat kiezels een Iona symbool zijn van iets met je meedragen, er los van komen en die herinnering in de getekende kiezel mee nemen op je verdere reis . Ik vond deze kleine ronde mooi.