De weg is het doel

Vandaag op pad voor een relatief korte route van 16 km met lekker wandelweer. Na een uurtje staan we bij een kruising. Een bordje wijst naar een panorama-paviljoen op 2,1 km afstand en paadje langs de beek. Het vooruitzicht van een cappuccino met uitzicht op de Mosel klinkt ons aantrekkelijk in de oren, en wat is nu 2 km...  Dus daar gaan we. De beek wijkt snel sterk af van onze hoofdroute, maar die cappuccino blijft aanlokkelijk. We klimmen met trappen en 2 ladders een wijngaard door. Boven een soort houten schuilhut, een mooi uitzicht...dat zeker....maar geen cappuccino...

Jan Willem herinnert mij fijntjes aan mijn uitspraak van gister, toen hij te hard liep:
‘De weg is het doel, niet de eindbestemming’.

Ik geef me over en geniet van de rust en ruimte om ons heen op een lekker bankje met de eerste zonnestralen.

Ik moet er gedurende de dag nog regelmatig aan denken: de weg is het doel. De weg vandaag omvat net als gister een lieflijk landschap, wijngaarden, uitzicht en kapelletjes. Maar ook rondkomen van 2 flesjes water en een restje boterkoek uit Nederland. Omdat de twee resto’s onderweg pas ‘s avonds opengaan. En flinke spierpijn door ruim 5 extra kilometers  omhoog en weer afdalen.

En ons einddoel van vandaag? Een heel gerieflijk hotel met een mooie kamer, fijne douche en een balkon. Daar ga ik toch lekker van genieten!