Grenzen

Vlak voor deze vakantie bezocht ik met mama de indrukwekkende tentoonstelling ‘Tussen de grenzen’ in het museum Arnhem dat ons in de spiegel laat kijken over de grenzen die we trekken, handhaven en de consequenties daarvan voor mensen buiten die grenzen.

De Maximiliaanetappe die we vandaag lopen, loopt langs diverse grenzen. De grens tussen Duitsland en Oostenrijk wordt door vele bordjes en paaltjes onderweg gemarkeerd. Wij passeren ze zonder ons van een grens bewust te zijn. Misschien hoe het zou moeten zijn?

Landschappelijk gezien is er echter wel een duidelijke grens. We staan aan de voet van de Alpen. De wandeling over de bergkam geeft ons mooi uitzicht naar twee kanten: het vlakke landschap met de meren aan de ene kant.

De bergen met steeds wisselende wolkenluchten aan de andere kant. Mooi!

Op het eind van onze etappe komen we bij ruïne Falkenstein. Onze Ludwig II wilde hier een nieuw kasteel bouwen, nog groter dan Neuschwanstein. Een luchtkasteel was het.

In ons pension, met de toepasselijke naam Freiheit,  hangt een bordje dat in dit kader toch ècht te optimistisch is.

Je kunt jezelf ook overschatten, zoals Ludwig II

Helaas heeft het plaatsje Pfronten grenzen qua capaciteit van de restaurants alhier: alles zit vol. We bemachtigen uiteindelijk een plek in een soort schnitzelparadijs. De schnitzels gaan de grens van wat ik kan eten ver te buiten… Ik neem de vrijheid om de helft te laten staan😀