Wachten op de zon

Tijdens mijn middelbare schooltijd zette ik het boek ‘Wachten op Godot’ van Samuel Beckett op mijn lijst. Dat had vele voordelen: het was dun, er was een toneelstuk te zien zodat je het lezen kon overslaan èn het mocht op je lijst bij Engels èn Frans…Het gaat over twee clowns die wachten op Godot. Wie dat is weten ze niet… maar hij moet hun redding zijn… en hij komt niet…. Een toneelstuk over de zinloosheid van ons bestaan.

Vandaag schoot het boek door mijn hoofd terwijl we door de regen liepen en wachtten op de zon. Volgens alle weer-apps zou het om 10 uur droog worden en zou de zon doorbreken. In werkelijkheid bleven steeds nieuwe buien komen. We gingen heldhaftig op pad en testen onze regenkleding.

Schuilen deden we af en toe in een kapel langs de route. Mooie plekjes zijn dat toch!

Af en toe was even een glimp van de zon te zien. Tijd voor een bank, een broodje en de mooie watervallen langs de route.

De lieflijke beek bij de Lechquelle stroomde vandaag snel, breed en wild aan ons voorbij. Wat een geweld!

De hoop op het zonnige weer gaven we op. We keken uit naar een warme douche in ons hotel en stapten stevig door. Onze kamer had naast die douche een mooi balkon. En warempel dáár kwam tòch de zon. Heerlijk met de benen omhoog een boekje gelezen.

Daarna aten we voor het eerst deze vakantie buiten op het terras. Genoten buiten van de Tiroler dorpskapel op het plein.

In het voorjaar van 2024 speelt het Nationaal Theater in Amsterdam opnieuw Wachten op Godot. Over de zin van het bestaan is veel te zeggen. Maar Beckett zit ernaast. Stop het wachten en ontvang.

Mee naar het theater? Let me know!