Een zware etappe vol moois

‘Wat zal ik vandaag schrijven?’, vraag ik JW terwijl we aan het diner zitten met uitzicht op de kerktoren van Lech. ‘Dat je bijna dood was, toen je beneden kwam’, zegt hij. ‘Dat het mooi was’, denk ik. Allebei is waar.

Ruim 18 km bergen en 8 uur lopen...da’s niet niks. We begonnen vroeg, want uitslapen kennen ze niet in een berghut en zo stonden we al om 8 uur buiten. Door de vele regen de afgelopen dagen was het pad naar het Steinernes Meer modderig en lastig begaanbaar. Het meer doet zijn naam eer aan. Een enorme stenen vlakte waar voor de liefhebbers fossielen te vinden zijn. Heel bijzonder!

Oversteken was een kluif, alleen mogelijk door goede markering met de rood witte strepen. 

Daarna kwamen we zoveel meer moois tegen.  Een bloeiende alp daar waar de Lech ontspringt, klaterende beekjes rondom. De zon liet zich zien. Koeien waren er en paarden.

Toen het pad voor de laatste 2 uur😭 wandelen het bos indook, was de Lech een stevige beek met een pad vol bruggetjes en vlonders daarlangs. Ook weer genieten.

Nu met de benen omhoog uitrusten in een hotel met mooi balkon en uitzicht op de bergen.  Hopelijk morgen weer springlevend!